Ο Άρης Σερβετάλης θα είναι «The man of God» ή αλλιώς ο Άγιος Νεκτάριος σε χολιγουντιανή παραγωγή. Jennifer Aniston, Mickey Rourke και Jonathan Jackson είναι μερικά από τα ηχηρά ονόματα που ακούγονται ότι θα πρωταγωνιστήσουν στη συγκεκριμένη παραγωγή.
Ο Άρης Σερβετάλης αποδέχτηκε την πρόταση της Yelena Popovic, μια αμερικανοσέρβας σκηνοθέτιδος, η οποία το 2012 ταξιδεύοντας από την Σερβία για το Λος Άτζελες σε ένα ταξίδι ρουτίνας, διάβασε τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και εμπνεύστηκε το σενάριο πάνω στο οποίο βασίζονται τα γυρίσματα της ταινίας.
Λέγεται ότι τα γυρίσματα προγραμματίζονται να ξεκινήσουν στο τέλος του Μάρτη σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και φυσικά και στην Αίγινα, αλλά και στο νοσοκομείο «Αρεταίειο», όπου ο Άγιος Νεκτάριος άφησε την τελευταία του πνοή.
Πάντως ο Άρης Σερβετάλης, αν και σπάνια δίνει συνεντεύξεις, έχει μιλήσει για τη σχέση του με το Θεό και τη βαθειά του πίστη.
Πρόσφατα σε συνέντευξή του σε γνωστό κυριακάτικο περιοδικό είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: » Είναι μεγάλο πράγμα η πίστη. Είναι κάτι εμπειρικό, βιωματικό, σου ανταποδίδει πράγματα. Δεν είναι τσίχλα η πίστη. Και η σχέση με τον Θεό είναι σχέση ζωντανή. Ανταποδοτική. Ένα πάρε – δώσε».
Όσον αφορά δε στο τι του έχει δώσει η σχέση του με τον Θεό είχε πει: «Μια ιλιγγιώδη αντίληψη στο να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα με έναν άλλον τρόπο. Να αντιλαμβάνομαι αν θέλεις, καλύτερα τον εαυτό μου, τη μαλακία μου, το πώς σκέφτομαι και το πώς πράττω. Είναι σαν να βάζεις ένα λαμπατέρ μέσα στο κρανίο σου και να φωτίζεται όλο το εσωτερικό περιεχόμενο της ύπαρξής σου».
«Η εκκλησία δεν είναι ένας παπάς που μπορεί να σε φρικάρει. Η εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών. Και η λειτουργική αξία της εκκλησίας είναι πολύ σημαντική γιατί είναι μυστηριακή. Και εσύ είσαι μέρος αυτού του μυστηρίου. Υπάρχουν πνευματικοί νόμοι απλώς εμείς έχουμε απωθήσει τελείως την ύπαρξη αυτού του πνευματικού κόσμου», είχε παραδεχτεί σε πρόσφατη συνέντευξή του για τη σχέση των ανθρώπων με την εκκλησία.
Ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος τιμάται σήμερα 9 Νοεμβρίου, γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1846 μ.Χ. στη Σηλυβρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφάλα και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος.
Ο Άγιος Νεκτάριος, μικρός, 14 ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος και κατόπιν ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πήγε στη Χίο, όπου, από το 1866 μ.Χ. μέχρι το 1876 μ.Χ. χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθειο.
Το 1876 μ.Χ. εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή Χίου με το όνομα Λάζαρος και στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος, από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο (1860 – 1877 μ.Χ.), και ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητροπόλεως.
Το 1881 μ.Χ. ήλθε στην Αθήνα, όπου με έξοδα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’ (1870 – 1899 μ.Χ.), σπούδασε Θεολογία και πήρε το πτυχίο του το 1885 μ.Χ. Έπειτα, ο ίδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τον χειροτόνησε το 1886 μ.Χ. πρεσβύτερο και του έδωσε τα καθήκοντα του γραμματέα και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διετέλεσε επίσης πατριαρχικός επίτροπος στο Κάιρο.
Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ., χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Η δράση του ως Μητροπολίτου ήταν καταπληκτική και ένεκα αυτού ήταν βασικός υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας. Λόγω όμως φθονερών εισηγήσεων (αισχρών συκοφαντιών), προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο ταπεινόφρων Νεκτάριος, για να μη λυπήσει τον γέροντα Πατριάρχη, επέστρεψε στην Ελλάδα (1889 μ.Χ.).
Διετέλεσε Ιεροκήρυκας (Ευβοίας) (1891 – 1893 μ.Χ.), Φθιώτιδος και Φωκίδας (1893 – 1894 μ.Χ.) και διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894 – 1904 μ.Χ.).
Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου (1899 μ.Χ.), ο Νεκτάριος εκλήθη να τον διαδεχθεί, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε.
Στα κηρύγματα του, πλήθος λαού μαζευόταν, για να «ρουφήξει» το νέκταρ των Ιερών λόγων του.
Το 1904 μ.Χ. ίδρυσε γυναικεία Μονή στην Αίγινα, της οποίας ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση, αφού εγκαταβίωσε εκεί το 1908 μ.Χ., μετά την παραίτηση του από τη Ριζάρειο Σχολή.
Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του θείου κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις.
Πέθανε το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920 μ.Χ. Τόση δε ήταν η αγιότητά του, ώστε επετέλεσε πολλά θαύματα, πριν αλλά και μετά τον θάνατο του. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.
Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. και στις 20 Απριλίου του 1961 μ.Χ. με Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διακηρύχτηκε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
